Niektórzy uznają ten film za arcydzieło, bo w postaci animacji plastelinowej przedstawiono dramat społeczny. Przez to stworzył się ciekawy kontrast, tym bardziej, że mimo wielu dramatycznych scen, animowany świat przetaczał się wesoło po ekranie w aranżacji muzyczki z lekkim i optymistycznie nastrojowym brzmieniem.
Ten sposób przedstawienia filmu może i daje pewną oryginalność i z założenia jest ciekawy, ale wyszło trochę... przynudzająco. Historia rozwijała się zbyt powoli, zbyt mało była okraszona dodatkowymi wydarzaniami/ciekawszymi wątkami, które mogłyby ubarwić, uatrakcyjnić całość filmu.
Jakoś tak wygładzony emocjonalnie jest ten film... pewnie przez to, że ta wspomniana przeze mnie animacja łagodziła wątki dramatyczne. Jeśli ten zabieg, to ta strona komedii, to jest słabo.
Jak na dramat - słabo, komedia - słabo, animacja - kwestia gustu, dla mnie - średnio, ma ten film w prawdzie pewien klimat, któremu można dać się urzec, ale mnie nie urzekł.
Całość oceniam na średnim poziomie.