Dwie buddyjskie prawdy z filmu

Właśnie zobaczyłem ten film po raz pierwszy i wiem że na pewno nie ostatni :)

Ciekaw jestem jak rozumiecie te prawdy.
Podzielcie się proszę swoimi przemyśleniami na ten temat, również w odniesienu do filmu.

2009-06-05 23:51:08

unknown112

No właśnie, czy chodzi tu o to, żeby ocalić swoje życie "przed wyschnięciem", trzeba je wypuścić na głębokie wody, pozwolić sobie na miłość, cierpienie, wątpliwości? Cytat bardzo piękny, tylko nie wiem, czy dobrze go rozumiem? Jak Wy go rozumiecie?

2011-06-15 19:30:14

QLT

ocenił(a) film na 9

unknown112

Może mieć kilka znaczeń. Życie z dala od ludzi - wyizolowane, jest jakby jałowe... Przychodzi mi na myśl też sens głębszy, związany ze śmiercią. Jeśli nie zidentyfikujesz się z Całością, nie dostrzeżesz, że jesteś jednym z wielu przejawów życia, energii, będziesz umierał z lękiem, samotnie.

2012-07-22 22:26:09

ocenił(a) film na 10

unknown112

Bardzo dobrze.Krótko i treściwie. :)

Ale tak naprawdę w tym filmie nie chodzi o mnicha,o jego dylematy..

2012-12-01 13:07:59

Strichu_2

Moim zdaniem chodzi o to, że kropla nie wyschnie jeśli będzie pośród innych kropel. Główny bohater nie wiedział do, którego świata tak na prawdę należy i to był jego dramat.

2011-08-01 01:11:32

ocenił(a) film na 7

Co jest lepsze- spełnić tysiąc pragnień czy oprzeć się jednej pokusie?
Nie ma dobrej odpowiedzi na to pytanie. Życie polega na doświadczaniu wszystkiego- zarówno miłości jak i cierpienia, pokus i wyrzeczeń. Prawdziwe toczy się wśród ludzi. Klasztor to sterylne miejsce. Mnisi, wychowując się w nim od najmłodszych lat, odizolowani od prawdziwego życia tak naprawdę nie wiedzą, czym jest miłość i cierpienie. Nie mają żadnych pokus, więc im nie ulegają, ale również nie muszą się im opierać.
Sens życia to doświadczanie. Każdy skazany jest na samarę- nie ma drogi na skróty. Im wcześniej uświadomimy sobie, że nic nie dzieje się bez przyczyny, tym łatwiej zaakceptujemy to, co nam się przydarza. Każde nowe wcielenie nas rozwija i ta ewolucja kiedyś doprowadzi do oświecenia. :)

2012-06-26 21:40:00

ocenił(a) film na 10

hmmm...moze po prostu wyjdz za mnie.

2012-12-01 13:23:22

ocenił(a) film na 7

2012-12-02 10:29:03

ocenił(a) film na 10

Tzn,że sie zgadzasz i chcesz tego doswiadczyc? ;)

2012-12-02 15:27:26

Vincent_Hanna

Ja widzę to zupełnie inaczej. Kroplę odniósłbym do życia, a wpłynięcie do morza – jako śmierć. Ktoś kto stara się uchronić życie w tej formie w jakiej ono aktualnie jest, dba o nie, pielęgnuję, stara się osiągnąć w nim szczęście w tym doczesnym, społecznym sensie – jest skazany na porażkę. Wiąże się z tym co zmienne, co „wysycha” i próbuje powstrzymać to co nieuchronne (czyli np. stara się nie myśleć o śmierci lub stosuje wiele zabiegów, aby ją odsunąć w czasie).

Więc receptą wydaje się być niewiązanie się z tymi wszystkimi zmiennościami jakie niesie ze sobą, takie normalne społeczne życie. Pozwolenie na to by ono po prostu płynęło, odpuszczenie tego – co w potocznym sensie wydaje się dla nas wszystkim. Wewnętrzne pozwolenie na to, żeby ten świat przeminął, bo przeminie wraz z naszą śmiercią (pomińmy tu problem reinkarnacji, żeby nie komplikować) – a śmierć jest pewna. Oczywiście myśl o życiu pod kątem śmierci ma nas ubogacać, a nie prowadzić do prostego nihilizmu. Epiktet napisał taką myśl, już dokładnie jej nie pamiętam, ale sens był taki, że gdybyśmy wiedzieli, że umrzemy jutro, to dzisiaj prawdopodobnie nie dopuścilibyśmy się żadnych złych uczynków. Leży to bardzo blisko buddyzmu, a nawet bardzo prawdopodobne, że nim jest. Kwestię oświecenia, też pomijam, bo wiadomo wyjdzie esej;)

Wracając do filmu. Bardzo ciekawy problem i chyba główny temat w nim postawiony, to ten związany z cytatem o zaspokajaniu pragnień. Czy można nie doświadczyć czegoś i spokojnie się tego wyrzec? Wydaje się, że powinniśmy doświadczyć i poznać to, czego się wyrzekamy. Czyli w tym sensie, dla nas, bliższy jest sam Budda (który doświadczył „normalnego” życia) niż mnisi, wychowujący się w klasztorach od dziecka. Perspektywa mnichów jest dla nas nieosiągalna – ale podyskutować można;)

Jak się nad tym zastanawiam, to przychodzi mi na myśl to, jak społeczeństwo kreuje nasze myśli. Rzeczy, które są dla niego pożyteczne i niepożyteczne wpaja nam tak skutecznie, że już w pewnym momencie myślimy, że są to przekonania do których sami doszliśmy. Widzę to u siebie. Nigdy nie próbowałem twardych narkotyków, są to na pewno wielkie, olbrzymie przyjemności (być może nawet takie, których nigdy w zwykłym życiu nie zaznamy) – a jednak w ogromnej większości nie czujemy, żeby nasze życie było niepełne, bo ich nie doświadczyliśmy. Ktoś powie: „Znamy skutki, jesteśmy wyedukowani, wiemy, że twarde narkotyki prowadzą do nieszczęścia, a często śmierci”. W porządku narkotyki są złe, w ostatecznym rozrachunku przynoszą więcej strat niż zysków. Ale dlaczego w takim razie nie przeprowadzamy podobnego rachunku na temat naszego „normalnego”, „społecznego” życia. Mówi się: „Zakochaj się, ożeń się/wyjdź za mąż, miej dzieci bądź szczęśliwy czy szczęśliwa”. Bo to już są schematy naszego myślenia. Społeczeństwo popiera taki układ, więc my nawet go nie roztrząsamy szczególnie. A dlaczego nie mówi się tyle co o szkodliwości narkotyków, o takich sytuacjach jak np. kochasz 10 lat żonę, poświęcasz jej najlepsze lata życia, związek wspaniały, a ona zdradza i odchodzi; wychowujesz 15 lat dziecko – dziecko ginie; prowadzisz nawet najszczęśliwszy na świecie związek – dostajesz telefon, wypadek samochodowy – tej osoby już nie ma. Przecież najczęściej takie osoby, które doświadczyły tego, już nigdy nie podnoszą się po takiej stracie, a ich niewyobrażalnego cierpienia nie da się nawet opisać, one same twierdzą, że nie ma na to słów.

Mnisi z tego co wiem, rozpatrują takie rzeczy. Dostrzegają zagrożenia jakie niesie społeczne życie. I czy w tej perspektywie są oni umartwiającymi się, dziwnymi odludkami, którzy nie wiedzą co to jest „prawdziwe” życie? Ja myślę, że ich horyzonty znacznie przekraczają nasze. Tylko, że my siedzimy przed laptopami, jeździmy samochodami, pompuje się nam do głów treści takiej wagi, że np. bycie atrakcyjnym seksualnie to najwyższy rodzaj szczęścia (więc np. poświęcamy na to swój czas), a nawet jak nie zwracamy uwagi na te bzdury to i tak mamy w głowach ciągły przesył informacji... Technika daje nam kontrolę, władzę, czujemy, że jesteśmy na właściwej drodze. No więc możemy sobie podsumować tych „dziadków w sukienkach z Azji” jednym zdaniem. Ale nie zmienia to faktu, że najprawdopodobniej my prowadzimy o wiele bardziej „dziwne” życie niż Oni.

Pozdrawiam serdecznie:)

2013-01-11 20:15:12

MissBetsy

ocenił(a) film na 8

Kolejność oglądania w moim przypadku to najpierw Samsara z 2000 (dokument podróżnika bez słowa komentarza) a dopiero potem Samsara z 2001 r. Nie bez powodu o tym piszę ponieważ o ile w dotyczącym tematu filmie dylematy rodzą się głównie w oparciu o cielesność, o tyle w filmie dokumentalnym świat mnichów skontrastowano ze światem techniki i postępu, na co zwracasz uwagę. Produkcja z 2001 r jest o tyle ciekawa, że pobudza do egzystencjonalnych rozmyślań ponieważ porównano dwa z goła inne, ale jednak podobne do siebie światy. Mnich z kalsztoru jest tym samym dość zamkniętym w sobie mężczyzną prowadzącym (nie-)atrakcyjne życie poza klasztorem. Zarówno jeden jak i drugi świat jest wyciszony, okrojony z zbędnych dyskusji. Trudnośc polega na wybraniu który świat jest lepszy a który gorszy dla danej jednostki oczywiście, podczas gdy tak naprawdę oba nie są takie do końca złe/dobre. Takich dylematów można się wyzbyć po obejrzeniu Samsary, będącej cudowną fotograficzną podróżą przez 5 kontynentów skonratsowaną z życiem mnichów. Obraz ogormnego konsupcjonizmu, niewolnictwa w czasach, w których trendy dyktują nam swoje warunki, w którym ważny jest make-up i wygląd plastikowej lalki, w którym człowiek ma swojego surogata a zwierzęta obiera jakby obierał marchewkę. To nie jest zwykły film, to sztuka, która pozwala wg mnie nie tyle zrozumieć wyrzeczenia mnichów a przypomnieć sobie istotną rzecz, że to my tworzymy nas i to my tworzymy nasz świat i środowisko. W świecie mnożących się korporacji i ych jak grzyby po deszczu drapaczy chmur, pokus które już dawno straciły miano pokus (no bo kto zaledwie 40 lat temu przypuszczał że bohaterkami 3/4 teledysków będą kobiety w skąpym bikini), przechodząc do porządku dziennego, jest to ciężkie, ale chodzi o pewne wyważenie i wypośrodkowanie. Pracuję jak mróweczka dla firmy, trudno, ale po pracy oddaje się temu co sprawia mi radość, pielęgnuję rodzinę jeśli jest dla mnie najważniejsza, biorę psa i idę na długi spacer. Ważne by czuć się dobrze ze sobą i trzymać równowagę. Kończąc miłym akcentem dodam, że nie wiem czym obok zdjęć i wychowywania dzieci trudni się Elena Shumilova ale jeśli specjalnie niczym więcej to jej niesamowicie zazdroszę: http://www.boredpanda.com/animal-children-photography-elena-shumilova/fb_action_ ids=10203147293988322&fb_action_types=og.likes&fb_source=aggregation&fb_aggregat ion_id=288381481237582

2014-01-19 23:23:27

MissBetsy

ocenił(a) film na 8

MissBetsy

Oczywiście mówiąc o drugim filmie miałam na myśli Samsarę z 2011 a nie z 2000 roku http://www.filmweb.pl/film/Samsara-2011-335332

2014-01-19 23:29:44

marscorpio

-''Co jest lepsze, spełnić tysiąc pragnień,czy przeciwstawić się jednej pokusie?''

Za każdym razem, jak mnie kusi, by wylać to, co znajduje się w butelce whiskey, natychmiast reaguję i ją opróżniam duszkiem. W ten oto sposób godzę jedno z drugim: zaspakajam pragnienie po raz tysięczny, a zarazem przeciwstawiam się pokusie zmarnowania szlachetnego trunku.

2013-11-07 16:48:06

langsoir

ocenił(a) film na 10

:) Postarałam się zapamiętać dokładnie te dwie frazy z filmu, są genialne
:)

2009-06-14 02:30:02

QLT

ocenił(a) film na 9

Mi się nasuwa cytat, który pojawił się w "Mr Nobody": "Every path is the right path. "Everything could have been anything else... and it would have just as much meaning." Tennessee Williams.
Każda ścieżka, jest prawidłową ścieżką. "Wszystkie ponieważ żadna nie ma większego znaczenia." Wszystkie są prawidłowe."
Brzmi nieco nihilistycznie, ale to tylko na pierwszy rzut oka. Raczej wyzwalająco gdy się dobrze zastanowić...
Czy w życiu doczesnym, czy w klasztorze - bez różnicy, każde rozwiązanie ma swoje wady, z którymi należy się pogodzić. Główny bohater pogubił się w uczuciach, nie wiedział czego chce tak na prawdę. Chyba się przestraszył prawdziwego życia, sytuacja jakby go przerosła - chciał uciec do klasztoru ale uświadomiwszy sobie, że w ten sposób skrzywdzi rodzinę zrezygnował z zamiaru. To pokazuje trochę, że pomimo lat praktyki duchowej i nauk klasztor nie przygotował go do znoszenia trudów życia. Można się pokusić chyba o stwierdzenie, że teoria niewiele daje bez doświadczenia.

2012-07-22 22:16:56

alternatywa18

ocenił(a) film na 7

Nie da się nauczyć człowieczeństwa żyjąc z dala od ludzi. Nie da się kochać nie wiedząc co to znaczy, ani smucić, jeśli nigdy nie zaznało się prawdziwego cierpienia. Żeby się nie ogołocić z uczuć trzeba je przeżywać, żeby dokonać wyboru trzeba wiedzieć między czym się wybiera.
Szczerze mówiąc jest w tej sentencji z kroplą wody życiowa prawda, która wydaje się być prosta, a jednak jakoś trudno ją właściwie zinterpretować. Nasuwa mi się jedno, że żyjąc sami dla siebie powoli się wypalamy, że sens życia jest w tym, żeby swoje życie poświęcić na tworzenie więzi i podejmowanie właściwych decyzji, by były one nierozerwalne.
Ale to bardziej morał z całego filmu niż tłumaczenie sentencji...

2012-12-25 22:02:55

stilness

ocenił(a) film na 10

Film świetny i już od samego początku skłonił mnie do zastanowienia.

Po filmie i przeczytaniu waszych opinii zostały mi same pytania.
Czy żyjąc wśród społeczeństwa, które jest obłąkane i nie znajdujesz tam żadnych odpowiedzi jest lepszym wyjściem niż życie w klasztorze, gdzie również ci się nie udaje? (pytanie do zastanowienia, nie do odpowiedzi tak lub nie).
"Każde nowe doświadczenie pomaga w odnalezieniu drogi", "Nie akceptuj moich nauk, dopóki ich nie pojmiesz z własnego punktu widzenia". Te dwa cytaty są jak dla mnie esencją filmu.

Czy szczęście głównego bohatera zależało od tego, w którym ze światów przyszło by mu żyć? W żadnych z nich nie znalazł tego czego szukał. Czego właściwie szukał? Czy był świadom tego czego poszukiwał? Być może szczęścia czy miłości należy szukać wszędzie indziej tylko nie w osobach, środowiskach, sytuacjach, przedmiotach?
Jeżeli szukał miłości to przecież ją znalazł. Miał piękną i mądrą żonę, syna, rodzinę. Mimo to coś nie zagrało? Przecież człowiek dąży do miłości i szczęścia. Czy dopuszczacie do siebie myśl, że skoro tak się dzieje to może nazywamy coś miłością, szczęściem, ale coś w nas środku nie daje się nabrać na tą iluzję i dlatego czujemy, że to nie jest TO?

Możecie polecić podobne filmy?

pozdrawiam

2013-01-02 02:14:18

aamii

stilness

poszukiwania głównego bohatera nasuwają mi te słowa,
"- cóż miałbym Ci powiedzieć? Może, że za dużo szukasz, że szukając tak dużo, nie możesz znaleźć?
- jakże to? - rzekł Gowinda
- kiedy ktoś szuka - rzekł Siddharta - wówczas łatwo może się zdarzyć że oczy jego widzą już tylko to, czego szuka, że nie jest w stanie niczego znaleźć, nic do siebie dopuścić, bo myśli tylko o tym, czego szuka, bo ma przed sobą cel, bo jest opętany myślą o celu. Wszak szukać znaczy mieć cel. Zaś znajdować, to być wolnym, być otwartym, nie mieć żadnego planu."
z książki "Siddharta" Hermanna Hesse
z filmów nic mi na myśl nie przychodzi, a książkę jeśli jeszcze nie czytałeś, to polecam.

2013-05-01 15:30:00

użytkownik usunięty

stilness

"Podróżnicy i magowie" film w podobnym klimacie, akcja dzieje się w Bhutanie małym państwie graniczącym z Tybetem. POLECAM!

2013-10-18 08:05:59

drill_n_bass

ocenił(a) film na 10

Biorąc pod uwagę nie tylko to co wydaje się Wam - w związku z samymi cytatami (co może być bardziej bądź mniej właściwym przełożeniem sensu), nikt tutaj nie bierze z Was pod uwagę kontekstu filmu. A ten kontekst jest najważniejszy - pierwszy cytat miał miejsce w momencie opuszczenia klasztoru. Był, zatem, wskazaniem na to co było w tamtym momencie aktualną sprawą i potencjalnym błędem. Tysiąc rozkoszy to było życie z kobietą jaką wybrał mnich. Natomiast jedna pokusa to były (wiem było ich parę, ale w kontekście całości można ująć je jako jedna). Konkretne trucizny umysłu - czyli te, które doprowadzają do samsary w nawiasach:
-> zdrada [lgnięcie]
-> próba zmiany świata na siłę [wikłanie się w sprawy światowe]: próba przekonania tego kolesia z długimi włosami (nie pamiętam jak się nazywał), by kupował w mieście. To odpaliło łańcuch przyczynowo-skutkowy, w którym ten oszust podpalił pole
-> próba pobicia oszusta [gniew]

Natomiast by być słownym - dlaczego to była jedna pokusa, a nie więcej - powiem tak. To była ignorancja/niewiedza. Mnich popełnił błąd, bo niejako olał wskazania dotyczące samsary i dlatego cierpiał w zw. z w-w. Nie ogarnął równowagi pomiędzy drogą duchową, którą powinien zachować, a życiem w społeczności. Gdyby zachował wskazania dotyczące niewikłania się w trucizny umysłu, mógłby być z Tą kobietą i byłby zrealizowany (gdyby miał tą mądrość - ale jej nie miał). Dlatego, dopiero pod koniec filmu miał jednak szansę to pojąć. "jak uchronić kroplę.."
daje nam odpowiedź. Musiał doświadczyć tych cierpień by zrozumieć czym jest szczęście/nirwana.

Twórcy filmu nie pokazali jednak jaką drogę wybrał. Czy pojął ten koan czy nie (ten z kroplą).

Jeśli nie pojął to znowu wleci w samsarę - i będzie tam, aż pojmie. Jeśli pojął to doszedł do oświecenia.

2014-05-03 05:33:38

jtsultrim

ocenił(a) film na 9

drill_n_bass

satisfying one thousand desires [material life] or conquering just one [liberation, which is also a desire]----Co można przetłumaczyć: "zaspokoić tysiąc pragnień czy zdobyć jedno?" -----to jest właściwe tłumaczenie, osoba, która robiła polskie napisy popełniła błąd....a to wszystko zmienia, bo sens jest już tutaj inny:)
podobną myśl wypowiedział kiedyś Dalajlama : "Jeśli chcesz zmieniać ludzi, to przed tobą trudne zadanie, bo jest ich ponad 5 miliardów. Łatwiej jest zmienić siebie."
samsara......:)))))

2014-07-14 23:12:20

pinker_2

jtsultrim

Słowo "conquering" nie ma tylko jednego znaczenia "zdobyć", ale również "pokonać; przezwyciężyć" i parę innych. ;) Sens zatem zostaje nadal ten sam.

2019-11-28 00:04:24

AutorAutor

ocenił(a) film na 9