Gdy obejrzałam film po raz pierwszy, niezbyt mnie zaciekawił. Nie byłam chyba przygotowana na tak odmienne kino i nieco mnie znudził. Postanowiłam obejrzeć go po raz kolejny nieco się zagłębiając i...jestem szczęśliwa, że znalazłam to "coś". Tyle niesamowitych i jakże różnych emocji w jednym filmie, potrafił z każdą historią na nowo wzruszyć.Paryż ukazany jest jako miasto miłości jednak istnieją jej różne rodzaje.Nie zawsze jest ona spełniona, szczęśliwa czy obustronna.Każdy epizod porusza i ma swoją własną magię.Najbardziej spodobała mi się ostatnia historia, uważam ją za najważniejsza. Mimo tego że bohaterka była sama, brakowało jej kogoś, czuła się samotna, dzięki urokowi miasta kochanków znalazła coś najważniejszego- MIŁOŚĆ DO ŻYCIA. Czyż to nie jest najważniejsze? Żeby cieszyć się z tego co mamy, przestać wciąż narzekać i weselić się każdą chwilą tak długo jak to tylko możliwe. Może i ja poczuję to samo, gdy usiądę na ławce w paryskim parku...