Zgadzam się w zupełności. Z czystym sumieniem oceniam film na 8/10 i wsadzam do szuflady z najlepszymi filmami ostatnich lat. Dawno nie spotkałem się z taką ilością emocji w jednym filmie, dawno żaden film tak mnie nie poruszył.
Dlatego kompletnie nie zgadzam się z recenzją Filmwebu. Nie mam pojęcia dlaczego recenzentka A.Salwa założyła, że: "Szkoda trochę, że tak niewielu twórcom udało się pokazać coś, co burzy idealny obraz stolicy Francji." Nie wiem skąd to się wzięło. Jakiś osobisty uraz do Paryża? Nikt nie powiedział, ani nic nie wskazywało na to, że reżyserzy mieli "burzyć idealny obraz stolicy Francji".
W moim rozumowaniu istotą było pokazanie ludzi odnajdujących miłość w Paryżu. Czasami jest to szczęśliwa miłość, czasami nie. Weźmy np. nowelkę Depardieu. Mimo, że małżeństwo bierze rozwód i spotykają się z innymi ludźmi, to z ekranu aż bije w oczy więź między innymi.
Są jednak różne rodzaje miłości. Dlatego słowa recenzentki, że w nowelce Alexandra Payne'a główna bohaterka (listonoszka) zrozumiała, iż "mit miasta miłości, jakim żyła nie spełnij jej oczekiwań" są dla mnie kompletną pomyłką. Czasami warto coś obejrzeć dwa, trzy razy. Wtedy można dostrzec coś, czego nie widziało się za pierwszym razem...

Zgadzam się. W moim odczuciu listonoszka znalazła najwięcej. Cała podróż przypomniała jej, jak piękne jest życie i że warto żyć choćby po to, by usiąść na ławce w Paryskim parku i poczuć trwającą chwilę wszystkimi zmysłami. Nie wiem, jak to określić, według mnie ona odnalazła najwięcej, znalazła coś, czego i ja szukam, coś, co zagubiła, o czym być może zapomniała. Miłość do życia. Powiem szczerze, że ta nowelka była dla mnie najważniejsza z całego filmu.